آبی و صورتی
یکی دو روز بعد ، یحیا همان طور آراسته و پیراسته روی پشت بام نشسته بود که چرتش برد و توی خواب صدای نرم و آرامی را شنید که او را می خواند. هنوز داشت گوش می داد که ضربه ای به پهلویش خورد ، با تعجب چشم گشود و کنارش لنگه گیوه ی باغبان را دید که لباسش را خاکی کرده بود . یحیا لنگه گیوه را برداشت و لب بام رفت. آن پایین ناصر نوکر معتمدالدوله ایستاده بود و می خندید.
(از متن رمان)